Wij zijn Carolien en Martien, samen op reis door Sri Lanka. Martien voor de eerste keer en Carolien voor de vijfde keer.
Carolien heeft op eerdere reizen kennis gemaakt met Sri Lanka Support en is diep onder de indruk van de inzet en werkzaamheden van deze organisatie.
We wilden graag wat extra’s kunnen betekenen voor de Deaf & Blindschool in Anuradhapura. In Nederland hebben we vrienden en familieleden gevraagd om met een financiële bijdrage via ons de school te ondersteunen. We hebben een mooi bedrag van €650 aan de schoolkinderen kunnen besteden. Het verslag van deze bijzondere twee dagen is vanaf hier te lezen.
Nadat we gisteren helder hebben gekregen waar de D&B school gebrek aan heeft, gingen we vanmorgen over op de aankopen. Uiteraard met hulp van Asanka en Senpathi, de medewerkers van Sri Lanka Support. Zij kunnen immers inschatten wat zinvolle bestedingen zijn, wat de spullen kosten en ons wegwijs maken in de winkels. Het geld, voor een groot deel door Martien ingezameld via een soort crowdfunding, willen we uiteraard zo goed mogelijk inzetten. We geven het tot op de laatste roepie uit.
Uiteindelijk hebben we zoveel spullen kunnen kopen dat er een vrachtwagentje aan te pas moest komen om alle dozen en zakken te kunnen vervoeren. Daar achteraan rijdend, overvallen ons gevoelens van tevredenheid, ook een beetje trots dat we dit met vereende krachten kunnen doen, dankbaarheid, blijdschap en nog zoveel meer.
Op de school worden de 78 kinderen uit alle klassen verzameld om onze spullen in ontvangst te nemen. We krijgen een welkomswoord en een woord van dank van de adjunct directeur. Phhh, dit komt toch wel binnen.
We delen 24 paar schoenen uit, een melodica, schriften, kopieerpapier, verschillende ballen, speelgoed voor de jongsten, kleurpotloden, stiften voor de whiteboards en van alles wat we nog vergeten te noemen. Als je het zo bij elkaar ziet staan op de school, dan is het echt een behoorlijke hoop.
Om hun dank aan ons kracht bij te zetten, worden er snel officials van het regionale parlement (of zoiets) opgetrommeld.
Aan het eind van de bijeenkomst laten de kinderen ons in gebarentaal zien hoe blij ze met onze gaven zijn. Voor iedereen zit er wel iets bij.
Van de muziekleraar, die we vooral als Engelssprekende contactpersoon hebben gehad, nemen we uiteindelijk ook afscheid. Wat een hartverwarmende idealist, die, net als de andere leerkrachten, voor deze kinderen gaat.
We hopen dat de spullen die we op de school konden leveren een waardevolle bijdrage voor de kinderen mogen zijn.
